Tja Aqaba.....................

Aqaba is maar een uurtje rijden vanaf de Wadi Rum. Vantevoren lezen we in de Lonely Planeten de Trotter dat dit een van de weinige plaatsen in Jordanie is waar de vrouw zich niet op haar gemak zal voelen.Aangekomen in het hotel is dit al direct merkbaar, er wordt alleen tegen Poul gepraat, alsof Nicole totaal niet meetelt. ' Your room is ready, Sir' . ' How was the trip Sir?', ' Where are you from, Sir?'.

Aangekomen in onze kamer nemen we een kijkje op ons balkon, met uitzicht over de Rode Zee. Het strand is drukbezocht door de locals, het is vandaag vrijdag, de dag voor het familieuitje. Al snel wordt duidelijk dat het voor Nicole hier geen optie is om in de Rode Zee te zwemmen. Alleen mannen en kinderen gaan in zwemkleding te water, de vrouwengaan volledigin het zwarten gesluierd de zee in! Ongelofelijk.

Slaan ze hier niet een beetje door met zn allen? Wat voor leven heeft de vrouw hier? Kiest ze hier echt zelf voor? We zien ook dat de man gebruik maakt van de regel dat het toegestaan is met 4 vrouwen tegelijkertijd getrouwd te zijn.Een man, in het wit gekleed met Bedoeienen sjaal, neemt onder ons balkon plaats met vier vrouwen in Burka, die in een rijtje achter hem aanlopen. Het zijn dan ook ontzettend grote gezinnen. De vrouw werkt hier niet, maar zorgt voor haar gezin. Als je al ergens een vrouw in een winkel of in het hotelaan het werk ziet is ze van een andere afkomst, voornamelijk Aziatisch.

Overal waar je als vrouw zijnde loopt op straat voel je de blikken van al die mannen die de hele dag niks anders lijken te doen dan wat rondhangen in een parkje methun maten. Hun eigen vrouw is gesluierd maar zelf kijken ze maar wat graag rond naar alles wat niet onder een sluier weggestopt zit. Misschien wat erg zwart/wit hoe we dit hier nu beschouwen, maar dit is wel hoe we het hier ervaren.

Vanaf ons hotel kijken we recht voor ons naar de kust van Egypte,rechts zien we de Israelische badplaats Eilat. En op 10 km afstand naar links bereik je de grensmet Saudi Arabia. We besluiten een stuk te gaan rijden en ontdekken vlak voor deze grens een afgelegen strandje. We besluiten hier eind van de middagdan ook een duik te nemen, zodat we in ieder geval even in de Rode Zee hebben gelegen.

In Aqaba valt op dat de locale bevolking hier veel op straat leeft, zo zitten ze laat in de avond nog met complete gezinnen langs de boulevard en te BBQen op het strand.

Aqaba is de enige haven van Jordanie. Zo zie je op de weg naar Aqaba veel vrachtwagens die ongeveer kruipend de bergen bedwingen om hun vracht dieper het land in te brengen. Dan merk je toch hoe goed de infrastructuur in Nederland is. Er wordt vanalles geimporteerd via het water, zo zien we een gigantisch schip in de haven liggen, tot de nok toe gevuld met schapen!

Na twee overnachtingen in ons hotel, dat op leven na dood is, zijn we (vooral Nicole) blijdat we weer verder kunnen. Op naar de Dode Zee, Sowaimah.