Een 3 uur durende autorit brengt ons van Aqaba naar onze plaats van bestemming, aan de Dode Zee. De weg leidt ons door Wadi el Arabia, heel apart om te zieneen asfaltweg dwars door de woestijn. Met wat kamelen langs de weg een erg mooie route.En dan ligt ie daar ineens, prachtig blauw gekleurd, de Dode Zee. Vreemd genoeg hadden we de Dode Zee allebei heel grauw voorgesteld (wat verwacht je ook met zo'n naam).De Dode Zee ligt 420m onder de zeespiegel, heeft een oppervlakte van 600km2 en is 400m diep! Het zoutgehalte is 10x hoger dan normaal in een oceaan. Vissen sterven in dit water al na 1 minuut, vandaar de benaming, de Dode Zee. Het tempo waarmee de Dode Zee verdampt doet vermoeden dat de Dode Zee tegen 2050 helemaal verdwenen is

Strandjes zijn vrijwel alleen te vinden aan de noordkant, waar ook ons hotel voor de komende 5 nachten gevestigd is. Gelijk na binnenkomst wanen we ons in een waar paradijs van luxe. We nemen eerst plaats in de lobby en wachten een uur tot onze kamer klaar is. Maar het wachten wordt beloond, wauw wat een kamer zeg. Met een balkon met uitzicht over het zwembad en de Dode Zee. Op een kort uitstapje na in de omgeving hebben we gedurende 5 dagen het hotel helemaal niet verlaten. Heerlijk aan het zwembad gelegen, boekjes gelezen en uiteraard gedreven in de Dode Zee.

Een heel apart gevoel, als je de Dode Zee inloopt. Je voelt al direct dat je naar het wateroppervlak wordt geduwd, de zwaartekracht is volledig weg. We hebben ons van top tot teen ingesmeerd met de Dead Sea mud, om vervolgens als twee bemodderde aliens te water te gaan. Heerlijk, lekker drijven tot je weer helemaal schoon bent. Het is ook al een hele belevenis om op het strandje te zitten en te aanschouwen hoe iedereen het water ervaart, er is veel gelach te horen. Je kunt je er vanalles bij voorstellen, maar iedereen is verrast. Na 5 nachten stappen we in de auto richting Madaba. In de stad aangekomen begint de zoektocht naar ons hotel. Een grote verkeerschaos en eenrichtingsverkeer maken het haast onmogelijk om de locatie van het hotel te traceren. Na vermoedelijk een flinke omweg komen we aan in ons kleine, schone hotel in hartje Madaba. Madaba is een beroemde werkplaats voor Mozaieken. In de 8e eeuw werd de stad verwoest door een heftige aardbeving waardoor de mozaieken in de kerken totaal werden bedolven en pas tegen het einde van de 19e eeuw weer werden ontdekt. De bekendste mozaiek is de kaart van Palestina, deze ligt in de St George church. Deze kaart laat het Heilige land zien zoals Mozes het gezien zou moeten hebben vanaf mount Nebo. Na een lunch in een grappig Jordaans koffiehuis starten we onze wandeling met een bezoek aan de St George kerk. Het is behoorlijk warm en benauwd. Na een relatief korte wandeling zoeken we onze hotelkamer op om daar onder de verkoeling van de airco te genieten van een klassieker op TV, Robin Hood the Prince of Thieves.

Na het ontbijt laden we ons autootje weer vol en rijden we verder, richting Mount Nebo. Vanuit Mount Nebo kijk je vanaf een 840m hoogte uit over de Jordaanvallei en de Dode Zee.De klimoutfitjes dus weer aan, wandelschoenen paraat voor de klim die we denken te gaan maken. Daar aangekomen zijn we beiden nogal teleurgesteld. De auto heeft namelijk de zwaarste beklimming al gemaakt. Het staat er vol met touringcars. Via een geplaveide weg van nog geen 100 meter ben je al op het hoogste punt! Na het schieten van een paar plaatjes (tussen de groepen Japanners door) stappen we in de auto op weg naar de volgende bestemming, Bed & Breakfast Sherina in Amman. Hier verblijven we 5 nachten. Van hieruit willen we Noord Jordanie verkennen, heel misschien nog naar Jeruzalem om vervolgens aanstaande donderdag weer naar huis te vliegen.

Onze excuses voor de lay out we gebruiken een arabische pc en die werkt niet echt mee