We zijn er weer klaar voor!

Bijna een jaar na onze reis naar Argentinie en Chili zijn we nu helemaal klaar voor de volgende reiservaring, Jordanie!!!

Jordanie het land dat voor 90% bestaat uit woestijn. Het land van koningin Noor, Petra en lekker drijven inde Dode Zee. Het land waar we zullen overnachten in een bedoeienenkamp in de Wadi Rum woestijn, om het andere moment in een luxe hotel aan de Dode Zee te ontwaken. Een reis van tegenstellingen en wereldwonderen.

Dit keer beiden blakend van gezondheid ;-)en de garantie van 19 dagen zon en hoge temperaturen. Morgenmiddag vliegen we naar Amman, waar we op maandag in ons huurautootje stappen om de rest van Jordanie te bewonderen.

Ook dit keer proberen we op deze pagina onze reisverhalen bij te houden, dus als je zin hebt .......reis weer met ons mee!

Poul & Nicole

Santiago de Chile

Afgelopen dinsdag was het weer tijd om de rugzakken in te pakken en op de bus te stappen. Dit keer gaan we de grens over en laten we Argentinie achter ons.

Voor de busreis staat 6uur gepland. Dit keer rijden we overdag omdat het een mooie route blijkt te zijn, door de Andes. Het is mooi weer, we zitten weer in een luxe bus. We kijken het eerste uur een film, een Patagonische productie. De volgende film negeren we vanwege het te mooie uitzicht wat aan ons voorbij schiet. We beginnen aan de klim naar boven, naar de grens. We zitten in de sneeuw en tussen de wolken als we door de eerste borden welkom worden geheten in Chili. Dan begint het lange wachten. Er zijn al een para tourbussen voor ons gearriveerd. We moeten in de bus blijven wachten en zijn zo 2 uur verder voordat we naar buiten mogen komen met onze paspoorten voor de stempel. Vervolgens moeten we onze handbagage uit de bus halen. We worden in rijen opgesteld achter een tafel waarop we onze handbagage moeten neerzetten, je wordt haast behandeld als criminelen, terwijl je alleen maar de grens over wilt.Vervolgens kijken we toe hoe al onze gewone bagage door de scan wordt gehaald. Een enkele tas wordt eruit gevist en moet worden opengemaakt.Na in totaal 2,5 uur vertoeven aan de toegangspoort van Chili kunnen we eindelijk weer in de bus.

De afdaling begint. Al gauw zien we het Chileense landschap, wauw! Argentinie was mooi, maar Chili ziet er ook veelbelovend uit! Hoe verder we komen, hoe groener de omgeving. De wijnranken stralen volop in de zon, schitterend.

Aangekomen in Santiago word je in eerste instantie overvollen door de drukte. Het verkeer, de mensen, geluiden, alles nogal hectisch. We stappen op een taxi naar ons Bed & Breakfast voor de komende dagen Casa Bonita.

Als we onze kamer te zien krijgen zijn we helemaal blij, dit is de mooiste kamer van onze hele reis. Het ziet er echt geweldig uit, enorm groot en met 6 ramen met luikjes. We zitten aan een straat waar de hele dag studenten doorheen lopen, in de avond wordt het er rustiger.

Op woensdag doen we een poging om in de metro te stappen, helaas te vergeefs. Het is zo ontzettend druk! De Chilenen zitten helemaal platgedrukt in de metro en wij kunnen er met geen mogelijkheid bij. We wachten 4 metros en besluiten toch maar een taxi te nemen. We komen op Plaza de Armas. Een mooi plein omringd met monumenten, waaronder het postkantoor, een kathedraal, een museum en een galerie. Op het plein is het druk, we zijn alweer getuige van een protestactie, dit keer staken de ambtenaren.

We hangen de tourist uit door op een tourbus te stappen. Deze legt een route van 2u af door de stad. Tussendoor kun je op 11 stops uitstappen. Zo kun je de hele dag over de tour doen. We krijgen zo een goed beeld van wat deze stad te bieden heeft en kunnen zo goed beoordelen wat we allemaal in deze twee dagen willen bezichtigen. We maken een stop bij een gigantisch groot winkelcentrum, de grootste van Zuid Amerika.

Op donderdag stappen we iets later in de metro, scheelt enorm qua drukte. We stappen uit bij Cerro San Cristobal, alwaar we met een treintje omhoog kunnen voor een mooi zicht over Santiago, op een hoogte van 860 meter. Ondanks de smog, die als een waas over de stad heen hangt, is het een prachtige plek om een beeld te vormen van deze grote capitool van Chili. De geluiden van het drukke verkeer komen je tegemoet. Een wit Mariabeeld spreidt op deze hoogte haar armen uit over de stad.

Beneden aangekomen lopen we door de wijk Barria Bellavista, een echte bohemienwijk. De eerste buurt in Santiago waar het uitgaansleven goed op gang is gekomen. Hier woonde Pablo Neruda, nobelprijswinnaar van de literatuur. De mooie kleurrijke geveltjes zijn enorm fotogeniek, Nicole gaat dan ook enthousiast aan de slag met de camera.

Het volgende hoogtepunt van ons flitsbezoek aan Santiago is de Cerro Santa Lucia. Via Barokke trappen komen we op verschillende terrassen waar diverse fonteinen staan en die een mooi uitzicht bieden over de stad. De fotos spreken voor zich.

Morgen pakken we onze spullen en dan begint de lange reis naar huis. Helaas zit het er alweer op. We nemen hele mooie herinneringen mee van een absoluut onvergetelijke reis! Bedankt voor al jullie leuke reacties! Jullie hebben al wat fotos gezien maar we hebben er natuurlijk veeeeeeeeel meer, dus kom gerust een keertje langs!

Groetjes en tot snel,

Poul en Nicole

San Carlos de Bariloche en Mendoza

Op donderdagvliegen we vanuit El Calafate naar San Carlos de Bariloche. De vlucht is omgeboekt naar een iets groter vliegtuig. Het is slecht weer, Poul wordt dan ook voor het eerst misselijk tijdens het vliegen, het gaat echt flink te keer!

We arriveren in de regen en nemen een taxi, op zoek naar een nieuwe slaapplaats. De taxichauffeur rijdt langs een aantal hostelletjes, de eerste heeft geen plek meer voor ons. Uiteindelijk komen we bij een gedateerd hotelletje terecht. We gaan direct het centrum verkennen, hebben maar één dag de tijd en dan gaan we weer verder.

Ondanks de regen doet het plaatsje heel leuk aan. Echt een Zwitsers dorpje, met fonduerestaurantjes en héél veel gigantisch grote chocoladewinkels. We eten bij een echt Argentijns grillrestaurantje en maken en Argentijnse fles wijn uit Mendozameester.

De volgende dag schijnt de zon, gelukkig. Dit betekent dat de kabelbaan naar Cerro Cathedral vandaag open is. Het hoogste punt rondom Bariloche. We nemen een taxi naar het skidorp. Ziet er allemaalerg leuk uit, Poul maakt al meteen plannen om hier in augustus te komen skieen. Na de cabinelift stappen we in de stoeltjeslift om op hethoogste punt uit te komen, waar nog mensen aan het skieen zijn. Het uitzicht is weer waanzinnig. We kijken vanaf hier op San Carlos de Bariloche en op een aantal van de zeven meren. Je snapt heel goed als je hier staat waarom onze kroonprins hier graag komt, hij heeft hier een huisje naar het schijnt. We drinken de meest waardeloze koffie van de vakantie en genieten van het geweldige uitzicht, alvorens weer in de stoeltjeslift naar beneden te gaan, het koste Poul wat overtuigingskracht om Nicole in de lift te krijgen maar het was de moeite waard. We gaan naar beneden om weer naar Bariloche terug te keren. We kijken rond in het oude centrum waar een aantal St. Bernards rond lopen met een vaatje om hun hals, tegen betaling mag je met ze op de foto.

Dan is het helaas alweer tijd om naar de bus te gaan. Om 16.25 uur vertrekt onze bus naar Mendoza hij doet daar 17 uur over. We hebben de grootste stoelen geboekt die blijken heerlijk te zitten en liggen. We hebben onze eigen flat screen en kijken daar drie films op. Na het lekkere avondeten gaan we slapen en een uur voor het ontbijt zijn we wakker. In Mendoza aangekomen worden we gelijk overmeesterd door de warmte 41 graden is het hier. Wat een verschil gisteren stonden we nog in de sneeuw. We vinden een hotel waar we meteen in de kamer kunnen, na een lekkere douche gaan we gelijk maar de stad in. Mendoza doet ons denken aan Buenos Aires alleen zijn hier wat minder oude bouwwerken doordat de aardbeving in de 19e eeuw alles heeft verwoest, vandaar dat de stad ook erg ruim is opgezet en weinig hoogbouw heeft. Dit maakt het een erg aantrekkelijke stad om te zien. De vele platanen en andere bomen die de mensen wat schaduw moeten brengen in deze hitte maken het straatbeeld compleet. s Middags genieten we van het zomerweer op een bankje in het park. Het hele park zit vol met jeugd. Er is veel muziek en overal wordt gestunt op crossfietsjes.

De komende twee dagen willen we nog zoveel mogelijk van deze stad genieten en gaan we de bodegas, wineries nog bezoeken. Het zijn alweer de laatste twee dagen in Argentinie, wat gaat het hard zeg.

Tot de volgende keer, vanuit Chili

groet Poul en Nicole

El Chalten

Vandaag gaan we met onze huurauto over de beruchte ruta 40 naar El Chalten. Ruta 40 is zo berucht omdat het de meest desolate weg ter wereld is en van noord Argentinie naar vuurland gaat, Che Guevara heeft deze weg afgelegd met zijn motor dit maakt hem wel erg bijzonder. Dat hij desolaat is komen we al snel achter we komen onderweg zo´n 5 auto´s tegen. Gelukkig is de weg tegenwoordig goed geasfalteerd hij was vroeger ripio (gravel). Onze auto brengt ons langs prachtige vergezichten. El Chalten ligt op 220 km noordelijk van El Calafate aan Lago Viedma, hier mondt de Viedma Gletsjer in uit en dit is ook onderdeel van het nationaal park.

Na drie uur rijden zien we de majesteuze berg Fitz Roy 3405 meter hoog. Daar moeten we naartoe. We komen bij El Chalten, in al onze gidsen staat dat er niet veel te beleven valt. Maar er is werkelijk niks. Ja zo´n 80 hotels en cabaña´s. We hadden op internet een leuke cabaña gezien dus die proberen we op te zoeken. Dit blijkt lastiger dan we denken, we rijden twee keer het dorp rond en vinden hem. We kunnen wel een 6 persoons krijgen voor de prijs van een twee persoons. Dat is prima, ziet er leuk uit van binnen. Het is eigenlijk gewoon een houten chalet, het lijkt het meest op een alpenhut, met een eigen keukentje. Na dat we ons geinstalleerd hebben gaan we boodschappen doen voor onze lunch. Dit blijkt lastig in dit dorp zijn de winkels van 12 tot 16 uur gesloten. We kopen wat empanada´s bij de bakker en warmen die 'thuis' even op. Daarna besluiten we een 'korte' hike te doen naarLago Capri. We gaan lekker wandelen,het waait hier alleen een beetje hard!Bij de ingang van het park zien we dat de tocht7 km is en dat we eindigen op een hoogte van 750 meter. Dat wordt dus flink klimmen.

Het pad is netjes aangelegd, met mooi aangelegde trappen (met vreselijk hoge treden) en zo nu en dan een uitkijkpunt. Door de ijskoude wind valt het klimmen best wel zwaar. Vermoeid komen we na 2,5 uur aan op het eindpunt, Lago Capri, echt schitterend. En blauw meer aan de voet van de Fitz Roy, de zon schijnt volop, een prachtig gezicht. We ploffen neer op een boomstam en genieten van deze magnifieke plek.

Maar erg lang kunnen we niet blijven zitten, het is al 18u en we moeten ook nog terug, de poorten van het park sluiten om 19u. De afdaling is een heel stuk plezieriger, we lopen in een flink tempo door enstaan in 3 kwartierweer beneden bij het beginpunt.

Dan langs de supermarkt voor ons avondmaal. De prijzen zijn absurd hoog. We besluiten dan ook voor een eenvoudige maaltijd te gaan, 3 broodjes, diepvries hamburgers en wat ketchup. Beetje karig, maar het smaakt wel. We maken het niet te laat, het wordtmet het uurkouder in onze hut,dus maar gauw onder de wol.

´s Ochtends staat Poul op tijd op, om ontbijt te halen, hij komt terug met een lege boodschappentas, alweer is alles gesloten. We pakken onze rugzakken weer in, gooien ze achterin de auto en rijden richting Lago del Desierto. Is maar 37 km verderop, dus ben je zo, dachten we. Maar helaas, de weg ernaartoe is niet al te best. Met 20 km per uur stuiteren we voort. Onderweg komen we watervallen tegen en schiet Nicole weer enthousiast foto´s. Na zo´n kleine 2 uur komen we aan bij het meer, ziet er heel mysterieus uit door de bewolking.

Na even de benen gestrekt te hebben rijden we weer terug. Alles lijkt goed te gaan tot onze auto ineens omsingeld is door 7 wilde paarden, die geen stap opzij willen zetten. Nicole voelt zich even minder op haar gemak. Poul slingert er mooi tussendoor en we kunnen weer verder.

Als we El Chalten weer bereiken slaan we proviand in voor onderweg en zetten we onze reis voort, terug naar El Calafate. De hemel klaart weer op, de zon komt weer lekker door. We gaan weer terug naar ons vertrouwde hotel en krijgen hier dit keer een kamer met uitzicht op Lago Argentino. Poul besluit de luchtvaartmaatschappij Lade voor morgen nog even te bellen om te checken of alles in orde is. Het is een heel karwei om het telefoonnummer te achterhalen, maar als dit eenmaal gelukt is bleek dit ook niet geheel overbodig. Onze vlucht is gecancelled!

Dit lijkt een probleem te worden, deze vlucht van Lade gaat maar eens per week, dus wachten op een volgende vlucht is geen optie. Gelukkig krijgen we al snel te horen dat onze vlucht is omgezet naar een vlucht met een andere maatschappij. We vertrekken een paar uur later maar we zijn morgen alsnog in Bariloche.

We hebben net onze huurauto ingeleverd envia internet bustickets geregeld. Vrijdag de 30e stappen we om 16.25u in de bus omde volgende dag om 9.25u aan te komen in Mendoza. Een flinke trip dus, maar als het goed is hebben we wel een luxe bus.

Tot de volgende keer, waarschijnlijk vanuit Mendoza,

groet Poul en Nicole

Glacier Perito Moreno

Vandaag is het dan eindelijk zover, Poul staat om 7u al te stuiteren in de hotelkamer, we gaan naar de gletsjer Perito Moreno!

Perito Moreno is 5 km breed, 60 meter hoog en schuift per dag ongeveer 40 cm op. De Perito Moreno is hiermee de grootst groeiende gletsjer ter wereld. Perito Moreno ligt in het Parque Nacional los Glaciares, dit park heeft 13 gletsjers en behoort hiermee met Antartica en Groenland tot het grootst met ijs bedekte gebied.

De afbrokkelende ijsschotsen belanden in het Lago Argentino en stromen via de Rio Santa Cruz naar de Atlantische oceaan.

Flink warm aankleden dus, want het kan nog best weleens koud Worden.

Om 8u opgehaald door de bus. Vanuit El Calafate (vernoemd naar de bes Calafate die hier vookomt) is het zo´n 80 km tot aan het Nationaal Park. Onderweg begint het ineens te sneeuwen, als we bij het park aankomen ligt er al een witte deken. We stappen op de boot om de zuidkant van de gletsjer te bekijken. Ondanks de sneeuw en de kou besluiten we op het dek te gaan staan.

De boot manouvreerd tussen de ijsschotsen door, als de boot af en toe een kleine ijsschots raakt krijg je een beetje een idee van wat voor hartverscheurend gevoel het moet zijn geweest op de Titanic.

Na de boot weer een stuk verder met de bus, naar de noordkant van de gletsjer. Hier treffen we mooi aangelegde paden en uitzichtbalkons aan.

Het is hier ijskoud maar hartverwarmend mooi. De grauwe kleuren tijdens de sneeuwbui, het gekraak van het ijs, de zon die evenlater voorzichtig doorkomt en de gletsjer blauw kleurt. Veel foto´s geschoten maar ook veel momenten gewoon staan kijken zonder nog een woord te zeggen, volop genieten van dit natuurschoon!

Zojuist terug in het hotel opgewarmd mete en warme chocolademelk met rum. Morgen hebben we voor twee dagen een huurauto. We rijden naar El Chalten, over de beroemde Ruta 40! (ja, de route die Che heeft afgelegd met z´n motor) Na een overnachting keren we woensdag weer terug in El Calafate om donderdag vanuit hier weer verder te vliegen naar Bariloche.

Groeten

Poul en Nicole

El Calafate

Na Buenos Aires hebben wenu ook Ushuaia achter ons gelaten. Wezitteninmiddels in El Calafate, Patagonia.

Op de dag van vertrek waait er een ijzig koude wind doorUshuaia,sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. We brengeneen bezoek aan Museo del fin del mundo. Waar we aparte verhalen lezen van oud gevangenen van Ushuaia.Wezijn vooreen heerlijkewarme chocomelk en lunch bij restaurant Tante Sara gaan zitten, dé toptent van Ushuaia.

Nog even langs een internetcafe om teinternetbankieren.Daar komen we tot de ontdekking dat de wisselkoers een heel stuk gunstiger is dan waar we steeds vanuitgaan, flinke meevaller dus!Vervolgens met een taxi viahet hotel, voor onze onze bagage, naar het vliegveld.

Na ruim een uur vertraging, op een vliegveld waar echt helemaal niks te beleven valt hangen we rond 17u eindelijk in de lucht. Na een maaltijd wordt de landing vrijwel direct weer ingezet en kunnen we de eerste aanblikken van het prachtige Patagonie aanschouwen. Na de landingmet de taxinaar Hotel Picos del Sur. (een tip van een reiziger in ons vorige hostel)

De taxichauffeur blijkt haast te hebben, zn kilometerteller is kapot,(misschien maar goed dat we niet kunnen zien hoe hard hij gaat).Met gekromde tenen stappen we uit bij het hotel, waar ze gelukkig nog een kamer voor ons hebben. Na een welkomstdrankje en het installeren in onze kamer besluiten we om 21.30u aan te schuiven in het restaurant van het hotel. Erzit alzeer luidruchtige groep (zo´n 40 man)binnen die allemaal hetzelfde menu voorgeschoteld krijgen, dus ookwijeten gewoon met de pot mee, driegangenmenu voor 8 euro!

Vanochtend weer op tijd wakker, de zon schijnt volop. Na een heerlijk ontbijt een plattegrond gevraagd bij het hotel. We blijken op loopafstand te zitten van het centrum. Al snel blijkt het ondanks de felle zonnestralen behoorlijk koud te zijn, hoog tijd dus om handschoenen aan te schaffen.

Vanmiddagop twee crossfietsjes van het hotel richting Lago Argentina gefietst. Echt schitterend! Mooi blauw meer met veel flamingo´s en meeuwen. Nu lekker opwarmen in het zonnetje en bekijken welke tour we gaan doen. Dat we gletsjers gaan bekijken staat al vast, maar welke het precies gaan worden moeten we nog even uit gaan zoeken.

Defoto´s volgens zsm, krijgen ze hier helaas niet geladen.

liefs Poul en Nicole

Ushuaia

Woensdag 21 oktober, het is 5.00 uur als de wekker gaat, het giet van de regen. We vliegen vandaag naar Ushuaia de meest zuidelijke stad ter wereld gelegen op vuurland.

De rit naar het nieuwe moderne vliegveld waar ze binnenlandse vluchten afhandelen gaat lekker vlot. Op het vliegveld gaat ook alles voorspoedig en snel. Bij de terminal aangekomen staan we achter een groep luidruchtige Amerikanen die met ' National Geographic' een tour maken. Ze hebben allemaal kleding aan van NG eneen grote naambadge om. Gelukkig blijkt deze groep niet bij ons in de buurt te zitten in het vliegtuig. Na 3 uur vliegen ontwaren we de pieken van de Andes. Dit is erg inposant! Even later ontwaren we het vliegveld wat op eenschiereiland in hetBeagle kanaal ligtpal voor Ushuaia. Bij aankomst wordt er gecontroleerd of we fruit meenemen. Waarna we onze bagage kunnen afhalen. Deze komt vrij vlot. Daarna pakken we een taxi naar ons hotel dit blijkt niet ver te zijn en ziet er keurig uit.

We besluiten eerst maar eens Ushuaia te gaan verkennen en te lunchen. We hebben wel last van een cultuurshock, waar we in Buenos Aires mooie brede straten zagen en mooie oude gebouwen bestaat de bebouwing hier uit houten hutjes met een golfplaten dak. Het is niet alleen het einde van de wereld maar zo voelt het ook. Het ziet er allemaal een beetje troosteloos uit, maar de majestieuze pieken van het Andes gebergte maken veel goed.

We gaan een sandwich eten bij 'Tante Sara' ja van orgine opgezet door een Nederlander. Het lijkt aan de binnen kant een beetje op een Irish Pub, de sandwich was prima. Waarna we nog wat door het stadje zijn gelopen. Bij de VVV hebben we een kaartje van het nationale park gehaald en gevraagd wat er nog meer te doen is, we kregen uitgebreid uitleg. Waarna we ons ticket voor de vlucht van El Calafate naar Bariloche hebben bevestigd bij het kantoor van de luchtvaartmaatschappij. Na nog een paar blokken gelopen te hebben besluiten we maar terug te keren naar ons Hotel om wat bij te slapen. In de avond gaan we heerlijk eten in een Restaurant dat gesitueerd is aan het Beagle kanaal. We gaan voldaan naar ons hotel om vroeg in slaap te vallen.

De volgende morgen gaan we vroeg op om naar het Nationaal Park 'Tierra del Fuego' te gaan.

We gaan hier met de trein naar toe 'el tren del fin del mundo'. Het spoor is aangelegd door gevangenen, in navolging van de Engelsen en de Fransen wilden de Argentijnen ook hun onbewoonbare land laten bevolken door gevangenen. De gevangenen moesten hier een dorp gaan bouwen en een spoorlijn aanleggen. Het was een smal spoor dat vanuit de nederzetting het bos in liep om hout te kunnen transporteren. Hier rijd tegenwoordig dus een toeristen treintje. Na de treinrit komen we aan in het park, hier wandellen we over een aantal routes. Het landschap dat je hier ziet kun je nog het beste omschrijven als een soort steppe en moerasland. Het is erg indrukwekkend, we spotten nog verschillende vogels waaronder een specht met zwarte veren en een rood gekleurde kop.

Na een flinke tocht keren we weer terug naar ons hotel waar Nicole even op bed gaat liggen.

¡Hasta Luego!

Buenos Aires

Buenos Aires

Helaas, het zit er alweer bijna op! Morgen stappen we op het vliegtuig, weg van Buenos Aires. Een stad die ontzettend veel indruk op ons heeft gemaakt. En waarvan we ook zeker hopen hier ooit nog eens terug te komen.

We hebben veel gezien maar bovenal ook de sfeer kunnen proeven. Wat ons hier misschien nog wel het meeste aanspreekt zijn de Argentijnen. Zodra je ergens een kaart staat te lezen komt iemand aan je vragen of ze je kunnen helpen met het wijzen van de weg. En niet te vergeten de hulp die Poul kreeg van de taxichauffeurs bij het zoeken naar de bagage.

We zijn op het kerkhof geweest waar Evita begraven ligt. Een indrukwekkende gewaarwording. De foto´s spreken voor zich denk ik. Daarna zijn we de plaatselijke broodjeszaak in geweest voor een Milanesa, een broodje schnitzel! Dit is een complete maaltijd voor nog geen € 2,50. Vervolgens zijn we in de taxi naar de B&B gegaan om Nicole in bed te leggen, Poul is toen lekker op het terras espresso gaan drinken, waar hij een geamusseerd gesprek had met een oudere dame.

Gister bij het vallen van de avond een demonstratie meegemaakt voor het Congreso. Veel vlaggen, trommelgeroffel en zingende mensen. De sferen van Buenos Aires in het Evita tijdperk herleefden.

Schitterende winkelgaleries bezocht, maar ook mooie winkels in het oude gedeelte van de wijk Palermo.

Flinke afstanden afgelegd, te voet, met de metro, de taxi en de bus.

Onze reis gaat nu verder, naar Ushuaia. Maar we hebben Buenos Aires in ons hart gesloten.

Van de grote stad nu naar het einde van de wereld, Tierra del Fuego!

Ciao Poul y Nicole